Han fer ikkje akkurat finsleg fram, hjorten, når han får teften av velsmakande eple. Då går klauvdyret kraftig til åtak og tek det ikkje så nøye om greiner vert knekte, eller står att utan bladverk. Og han strekkjer seg imponerande høgt i apalen for å sikra seg godbitane. Berre dei øvste epla hong att etter hjortevisitten.